Απαίτηση για Γην και Ύδωρ και η νέα τάξη πραγμάτων

Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο η απαίτηση για «γην και ύδωρ» συμβόλιζε ότι αυτοί που παραδίδονταν στους Πέρσες παραιτούνταν από κάθε δικαίωμα πάνω στη γη τους και στα αγαθά της. Δίνοντας «γην και ύδωρ» αναγνώριζαν την περσική εξουσία πάνω σε όλα, ακόμα και οι ζωές τους ανήκαν στον βασιλιά των Περσών. Μετά από αυτή την αναγνώριση, ακολουθούσαν διαπραγματεύσεις για τις υποχρεώσεις και τα προνόμια των υποτελών.

'Οταν οι Πέρσες αγγελιαφόροι απαίτησαν από τον Βασιλέα Λεωνίδα στην Σπάρτη γην και ύδωρ, οι Σπαρτιάτες τους πέταξαν σε ένα βαθύ πηγάδι, λέγοντάς τους πως θα τα βρούν εκεί.

Η φράση «γην και ύδωρ», ακόμα και στα νέα ελληνικά, συμβολίζει την υποταγή άνευ όρων σε έναν κατακτητή.

Τι θυμίζουν όλα αυτά; Επανάληψη της ιστορίας με άλλους «δράστες» και «δρώμενα» με ρόλους και σενάρια προσαρμοσμένα στο σημερινό γίγνεσθαι;  Σημειωτέον ότι ορισμένοι ή δεν γνωρίζουν ιστορία ή εσκεμμένα την αγνοούν. Ίσως έχουν τον λόγο τους οι σημερινοί υπεύθυνοι του χώρου της εκπαίδευσης να θεωρούν ότι πρέπει να καταργηθούν σελίδες της ιστορίας που «ενοχλούν» στη νέα τάξη πραγμάτων, εφόσον η γνώση σίγουρα θα είναι μελλοντικό εμπόδιο στην ταχεία υλοποίηση των έξωθεν απαιτήσεων που θα προκύψουν.

Ίσως τους τρομάζει η αξιοπρέπεια και η γενναιότητα των προγόνων μας μήπως και σταθεί εμπόδιο για την προσαρμογή μας σε μια νέα ζοφερή πραγματικότητα. Η άγνοια της ιστορίας και της αρχαιοελληνικής γραμματείας που θεραπεύεται με ευλάβεια σε πανεπιστήμια του εξωτερικού θα έχει επιπτώσεις μη αναστρέψιμες. Ένας λαός που αγνοεί, που δεν γνωρίζει την ταυτότητά του είναι καταδικασμένος να διαλυθεί. Και δεν το αξίζουμε εμείς οι Έλληνες! Και μην ξεχνάμε τη φράση του Ομήρου στην Ιλιάδα που κοσμεί και εισόδους πνευματικών ιδρυμάτων και πρέπει πάντα να μας εκφράζει!

«αιέν αριστεύειν και υπείροχον έμμεναι άλλων, μηδέ γένος πατέρων αισχυνέμεν» (Ιλιάδα,Ζ,208). «Πάντα να αριστεύεις, να ξεπερνάς τους άλλους, να τιμάς το πατρικό γένος που ανήκεις». 

Άντα Λάβλεϊς, μια πρωτοπόρος της επιστήμης των υπολογιστών (1815 – 1852)

 

Η Αυγούστα Άντα Κίνγκ, κόμισσα του Λάβλεϊς (Augusta Ada Byron , 1815 - 1852) είναι γνωστή για το έργο που άφησε σχετικά με την Αναλυτική Μηχανή του Τσαρλς Μπάμπατζ. Η συνεισφορά της αυτή θεωρείται σήμερα από τους ιστορικούς ως το πρώτο πρόγραμμα για υπολογιστή.

Η Άννα Λαβλεϊς ήταν θυγατέρα του  Λόρδου Μπάιρον, γνωστού Φιλέλληνα. Ο Μπάιρον έφυγε οριστικά από την Αγγλία, όπου ποτέ δεν επέστρεψε, αφού πέθανε στην Ελλάδα τον Απρίλιο του 1824, όταν η Άντα ήταν μόνον οκτώ ετών.

Την κηδεμονία της ανέλαβε η μητέρα της, η οποία φρόντισε για την μόρφωσή της στα μαθηματικά και τη μουσική. Σε ηλικία 17 ετών, η Άντα γνωρίζει τη Μαίρη Σόμερβιλ (Mary Fairfax Sommerville), μια πολύ σημαντική γυναίκα με επιστημονικές ανησυχίες και επιτεύγματα, η οποία αναλαμβάνει τη μόρφωση της Άντα κυρίως στα μαθηματικά. Σε ένα δείπνο στο σπίτι της Σόμερβιλ το 1834 η Άντα ακούει για πρώτη φορά τις ιδέες του Τσαρλς Μπάμπατζ για την Αναλυτική Μηχανή.

Το 1835 η Άντα παντρεύεται τον Γουίλιαμ Κινγκ, Κόμητα του Λάβλεϊς (William King, Earl of Lovelace), με τον οποίο αποκτά τρία παιδιά: Τον Μπάιρον, την Αναμπέλα, και τον Ραλφ Γκόρντον.

Ο Μπάμπατζ το 1841 δίνει μια διάλεξη στο Τορίνο και ο Ιταλός μαθηματικός Λουϊτζι Μενάμπρεα (Luigi Menabrea), δημοσιεύει σχετικό άρθρο στα γαλλικά. Η Άντα το μεταφράζει και το στέλνει στον Μπάμπατζ, με τον οποίο είχε πυκνή αλληλογραφία. Αυτός την ενθαρρύνει να γράψει παράλληλα με τη μετάφραση του άρθρου και τα δικά της σχόλια, πράγμα που η Άντα κάνει, τριπλασιάζοντας την έκταση του άρθρου.

Εκτός από τις προβλέψεις της ότι μια παρόμοια μηχανή στο εγγύς μέλλον θα μπορεί όχι μόνο να επιλύει μαθηματικά προβλήματα, αλλά και να συνθέτει πολύπλοκη μουσική και να παράγει γραφικά, στο άρθρο περιλαμβάνει ένα "σχέδιο" σχετικά με το πώς η Αναλυτική Μηχανή θα μπορούσε να υπολογίζει αριθμούς Μπερνούλι (Bernoulli numbers). Αυτό ακριβώς το "σχέδιο" θεωρείται από τους ιστορικούς το πρώτο πρόγραμμα υπολογιστή. Το άρθρο δημοσιεύτηκε το 1843.

Το 1852 πεθαίνει από καρκίνο μόλις τριάντα έξι ετών. Η σορός της, με δική της επιθυμία, ενταφιάζεται στο Νότιγχαμ, πλάι σε αυτή του πατέρα της.

Η συνεισφορά της αναγνωρίστηκε όταν το 1980 το Υπουργείο Αμύνης των ΗΠΑ παρουσίασε μια γλώσσα προγραμματισμού, την οποία και ονόμασε Ada προς τιμή της. Επίσης, η Βρετανική Εταιρεία Πληροφορικής απονέμει κάθε χρόνο μετάλλιο με το όνομά της.

Σε ότι αφορά στην αναλυτική μηχανή του Charles Babbage παρατίθενται οι παρακάτω σχετικές πληροφορίες:

Η Αναλυτική Μηχανή του βρετανού μαθηματικού Charles Babagge (1834) ήταν σχέδιο ενός μηχανικού υπολογιστή γενικής χρήσης, το οποίο αποτελεί σημαντικό βήμα στην ιστορία των υπολογιστών. Μπορούσε να προγραμματιστεί με τη χρήση διάτρητων καρτών.

Στις 23 Δεκεμβρίου 1834  ο Charles Babbage ανακοινώνει την μηχανή ανάλυσης (Analytical Engine)

Η μηχανή αυτή, σύμφωνα με το Μουσείο επιστημών του Λονδίνου, διέθετε α βασικά λογικά χαρακτηριστικά των συγχρόνων ηλεκτρονικών υπολογιστών.

Μπορούσε να προγραμματισθεί με χρήση διάτρητων καρτών, είχε περιοχή προσωρινής αποθήκευσης αριθμών και ενδιάμεσων αποτελεσμάτων καθώς και ένα ξεχωριστό "μύλο" που πραγματοποιούσε τις αριθμητικές πράξεις.   

Ο Babbage δεν κατάφερε να κατασκευάσει μια ολοκληρωμένη μηχανή  ανάλυσης, τόσο γιατί οι περιορισμοί της μηχανικής τεχνολογίας στην Βικτωριανή Αγγλία όσο και ο δύστροπος χαρακτήρας του, αποτέλεσαν εμπόδιο. Πέθανε το 1871.

Artificial Intelligence Needles Conscious Eye: Notios Anemos, Antonis Papantoniou, Prof. John kontos and Polly Kasda: 9789609511285: Amazon.com: Books

Artificial Intelligence Needles Conscious Eye: Notios Anemos, Antonis Papantoniou, Prof. John kontos and Polly Kasda: 9789609511285: Amazon.com: Books

AviationLive: 1 Αιώνας Από Την Πρώτη Επιχείρηση ''Ναυτικής Συνεργασίας''

AviationLive: 1 Αιώνας Από Την Πρώτη Επιχείρηση ''Ναυτικής Συνεργασίας''

Ο πρώτος έλληνας αεροπόρος, Η πρώτη αναγνωριστική πτήση με αεροπλάνο, Παγκόσμιο ρεκόρ ταχύτητας με υδροπλάνο

Ο πρώτος έλληνας αεροπόρος, Η πρώτη αναγνωριστική πτήση με αεροπλάνο, Παγκόσμιο ρεκόρ ταχύτητας με υδροπλάνο

Ο Αγροτουρισμός ως «ανανεώσιμη ενέργεια»

23/12/2014 της Κορίννας Μηλιαράκη

Τις τελευταίες δεκαετίες γίναμε μάρτυρες ενός μοντέλου ανάπτυξης - αυτό του μαζικού τουρισμού, που άφησε ανεξίτηλα τα σημάδια του στο φυσικό τοπίο, στο δομημένο περιβάλλον αλλά ακόμη χειρότερα, στις συνειδήσεις των ανθρώπων και στον τρόπο ζωής τους.

Οι Έλληνες που έγιναν γνωστοί για τους νικηφόρους αγώνες ενάντια στην σκλαβιά του εκάστοτε κατακτητή, δεν μπόρεσαν να αντισταθούν στη λογική του κέρδους. Και μάλιστα ποιου κέρδους; Του κέρδους του απατηλού. Του κέρδους που σου δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι θα κρατήσει αιώνια επειδή είναι πολύ ξαφνικό. Η ανάπτυξη, όπως τη μάθαμε είναι απόλυτα συνδεδεμένη με αριθμούς διανυκτερεύσεων, κλινών, κρατήσεων, απορροφήσεων, εγκλείστων τουριστών με βραχιόλι ή μη.

Οι αριθμοί όμως είναι ευμετάβλητοι και σίγουρα δεν μπορούν από μόνοι τους να αποτελέσουν τη βάση για να οικοδομήσουμε ένα ποιοτικό μοντέλο ζωής. Η λογιστική είναι ένα απαραίτητο εργαλείο, αρκεί όμως να υπάρχει ένα όραμα για να υπηρετήσει.

* Μας ικανοποιούν μέχρι σήμερα οι όψεις των κτιρίων;

* Πως θα μπορέσουμε να επανακτήσουμε την αίσθηση του ωραίου που είχαν ανεξαιρέτως κοινωνικής τάξης και μόρφωσης οι προηγούμενες γενιές;

* Ποια αρχιτεκτονική κληρονομιά θα παραδώσουμε στις επόμενες;

* Πώς θα αποτρέψουμε τα σχέδια εκποίησης της Κρητικής αλλά και γενικότερα της Ελληνικής γης, από συμφέροντα επιθετικά και ως προς την κοινωνία και ως προς το περιβάλλον; Αναφέρομαι σε ολόκληρες περιοχές που πωλούνται σε όλη την Ελλάδα και σε συγκροτήματα που χτίζονται με ραγδαίους ρυθμούς, όπως και σε φαραωνικά έργα που σχετίζονται με την ενέργεια.

* Πώς θα προστατέψουμε την κοινωνία και το περιβάλλον, θέτοντας ως απαράβατη προϋπόθεση σε οποιοδήποτε αναπτυξιακό σχέδιο τη «φέρουσα ικανότητα» κάθε περιοχής;

* Πώς θα καταφέρουμε να κάνουμε αληθινές περιβαλλοντικές μελέτες και όχι κατά παραγγελία, προσαρμοσμένες στα εκάστοτε συμφέροντα;

* Πότε θα αποκτήσουμε ένα σωστό χωροταξικό;

* Πότε θα αποκτήσουμε ένα σωστό θεσμικό πλαίσιο για τον τουρισμό υπαίθρου και αγροτουρισμό;

*Πότε θα τολμήσουμε να σχεδιάσουμε και να δημιουργήσουμε ένα σημαντικό αναπτυξιακό έργο, όπως ένα τρένο που θα διασχίζει όλη την Κρήτη και θα τη συνδέει με την Ευρώπη;

Δεν έχουμε καμιά δικαιολογία πια, να μιλάμε για ανάπτυξη χωρίς να προσδιορίσουμε τη μορφή και το περιεχόμενό της.

Στο υπάρχον μοντέλο του τουρισμού ανήκουν και αυτοί που δεν γνωρίζουν καν ποια χώρα έχουν επισκεφθεί. «Σε ποια χώρα ανήκει η Κρήτη; Στην Ελλάδα ή στην Τουρκία ;».

Σας ρωτάω λοιπόν.

Αυτούς τους ανθρώπους θέλουμε να προσελκύσουμε;

Μήπως αυτοί που προσελκύουμε, είναι αντίστοιχοι με αυτό που είμαστε και πρεσβεύουμε;

Μήπως είναι στο χέρι μας, αν αλλάξουμε προσανατολισμό και αξίες να προσελκύσουμε διαφορετικούς ανθρώπους, πρόθυμους να γνωρίσουν εκτός από το φυσικό περιβάλλον, την ιστορία και τον πολιτισμό μας;

Πρέπει να είμαστε όμως πολύ προσεκτικοί, γιατί ο πολιτισμός μέσω της οικονομίας χάνει τις αξίες του και μετατρέπεται σε εμπόρευμα. Σε ένα ομογενοποιημένο παγκοσμιοποιημένο πολιτισμό της εκάστοτε ισχυρότερης οικονομικής δύναμης του πλανήτη.

Η ισοπέδωση και κατάργηση της διαφορετικότητας, της ετερότητας κάθε χώρας ή περιοχής, είναι η μεγαλύτερη απειλή και τη γνωρίσαμε με τη μορφή του τουρισμού του «ήλιου και της θάλασσας».

Ο Τουρισμός στην Ελλάδα είναι ιστορικά και πολιτιστικά συνυφασμένος με δύο έννοιες. Του «ταξιδιώτη» και της «φιλοξενίας» που είναι ιερός θεσμός. Οι Έλληνες από αρχαιοτάτων χρόνων είχαν ως αφετηρία για την κατανόηση της ζωής και της φύσης, την αγάπη τους για αυτές. Γιόρταζαν σε επαφή με τη φύση την αστείρευτη δύναμη της ζωής. Και εξακολουθούν μέχρι και σήμερα.

Η επιχείρηση Τουρισμού Υπαίθρου- Αγροτουρισμού, είναι μια διαφοροποιημένη τουριστική επιχείρηση που αναπτύσσει έργα υποδομής μικρής κλίμακας με ήπιες παρεμβάσεις στο περιβάλλον και προσφέρει τις εξειδικευμένες υπηρεσίες: φιλοξενίας, εστίασης, περιήγησης, ξενάγησης, αναβίωσης του παραδοσιακού τρόπου ζωής, γνωριμίας με παραδοσιακά επαγγέλματα, αγροτικές μεθόδους παραγωγής και καλλιέργειας καθώς και παραγωγικές διαδικασίες που έχουν εκλείψει. Προώθηση κυρίως τοπικών αγροτικών προϊόντων και τεχνημάτων, με στόχο να γνωρίσει ο επισκέπτης την ύπαιθρο, τον αγροτικό χώρο και τις αγροτικές ασχολίες, τα πολιτισμικά στοιχεία και τα αυθεντικά χαρακτηριστικά του τόπου, την παραδοσιακή κουζίνα και την καθημερινή ζωή των κατοίκων τις υπαίθρου.

Ο τουρισμός υπαίθρου η αγροτουρισμός ενισχύει τον κοινωνικό ιστό, μέσω της συνέργιας και συνεργασίας διαφορετικών επιχειρήσεων μικρής κλίμακας, που όλες μαζί δημιουργούν μια ενότητα και ένα τελικό προϊόν (παραδοσιακοί ξενώνες, αγροκτήματα, παραδοσιακές ταβέρνες, μικρά επισκέψιμα οινοποιεία, μικρά επισκέψιμα ελαιουργεία, χώροι μεταποίησης, φούρνοι, τυροκομεία, τεχνήματα, χώροι τέχνης και πολιτισμού).

Ο τουρισμός υπαίθρου και αγροτουρισμός προσφέρει μία μοναδική εμπειρία. Την ένταση της διαχρονικότητας του κρητικού τοπίου και την πολιτισμική συνοχή του. Η αγροτική κληρονομιά αναδύεται στα μάτια μας ως ο κύριος ιστός που συνδέει το παρελθόν με το παρόν και το μέλλον. Το αγροτικό τοπίο της γεωργικής παραγωγής μικρής κλίμακας προσαρμοσμένο στο ανθρώπινο μέγεθος, μας μαθαίνει να εκτιμούμε πόσο κοντά βρισκόμαστε στις αξίες του αρχαίου αγροτικού πολιτισμού. Ανεξαρτήτως των τεχνικών επιτευγμάτων, η γεωργική παραγωγή, μας πηγαίνει πίσω στις ρίζες της Μινωικής Κρήτης. Τα κύρια συστατικά της, το ελαιόλαδο, το κρασί, το σιτάρι και τα βότανα, είναι η απόσταξη μιας «γεύσης της πολιτιστικής κληρονομιάς».

Η γεωργία ασκείται στους ίδιους χώρους και τοπία, το ψάρεμα στις ίδιες ακτές, η εκτροφή ζώων στα ίδια μέρη: μια μεγάλη ποικιλία από εκλεκτά προϊόντα, εξευγενισμένα δια μέσου των αιώνων από την ανθρώπινη εργασία και σοφία, μέσα στην πολιτισμική διαχρονικότητα.

Το τοπίο της Κρήτης αλλά και της Ελλάδας γενικότερα, χαρακτηρίζεται από βιοποικιλότητα, πολυμορφία της γης, μικρή κλίμακα και ποικίλες καλλιέργειες που αντανακλούν όλες τις αξίες ενός πολιτισμού που ξεκινάει από πολύ παλιά, εισάγει τις έννοιες του «ταξιδιώτη» και της «φιλοξενίας» ως ιερού θεσμού και φτάνει μέχρι τις μέρες μας.

Όπου και να γυρίσεις, τα αρχαιολογικά ευρήματα είναι παρόντα και δηλώνουν μία ιστορική παρουσία που ενεργοποιεί και φορτίζει τη συλλογική μνήμη. Το μοντέλο του αγροτουρισμού αναπτύσσεται στο ίδιο τοπίο. Στηρίζεται σε αξίες σταθερές και όχι μόνο σε αριθμούς, γι' αυτό και είναι βιώσιμο.

Οι κανόνες φιλοξενίας - καρπός μιας οπτικής σεβασμού και ανεκτικότητας προς όλους τους λαούς - παραμένουν στο χρόνο αμετάβλητοι, κυρίως χάρις στους ανθρώπους της υπαίθρου. Στην Κρήτη ειδικά, η φιλοξενία είναι παροιμιώδης.

Η οποιαδήποτε βίαιη ή μεγάλη παρέμβαση σε αυτό το πολιτισμικό τοπίο, όπως και αν την βαπτίσουν-αναπτυξιακή ή κερδοφόρα - ισοδυναμεί με ύβρη. Με ολοκληρωτική καταστροφή. Γιατί η Φύση έχει όρια.

Όχι μόνο δεν πρέπει να μείνουμε παθητικοί θεατές αναπτυξιακών βιομηχανικών επενδυτικών σχεδίων μεγάλης κλίμακας, είτε αναφέρονται σε οποιουδήποτε τύπου τουρισμό, είτε αναφέρονται σε οποιασδήποτε μορφής ενέργεια, ΑΠΕ η ΒΑΠΕ, αλλά έχουμε χρέος να διασώσουμε και να αναδείξουμε ένα μοναδικό θησαυρό που διαθέτουμε, την ελληνική ύπαιθρο και ό,τι αυτή εκπροσωπεί. Να αναδείξουμε τον πλούτο που βρίσκεται στη μικρή κλίμακα.

Μετά από σειρά ετών κατασπατάλησης δημόσιου χρήματος σε επενδύσεις χωρίς ποιοτικά χαρακτηριστικά, με συνέπειες καταστροφικές για το περιβάλλον και για την κοινωνία, με επιβράβευση των επιτήδειων και στην καλύτερη περίπτωση αγνόηση των γνήσιων εκφραστών του χώρου αυτού, έστω και την έσχατη στιγμή, η ελληνική πολιτεία έχει την πολιτική και ηθική υποχρέωση να στηρίξει το μοντέλο τουρισμού που βοηθάει στην ανάπτυξη της υπαίθρου. Το μοντέλο που περιορίζει τις ανισότητες μεταξύ πόλης και χωριού, συνδέει την γεωργική παραγωγή με τον τουρισμό, συμβάλλοντας μέσω της ανασυγκρότησης και διάσωσης της υπαίθρου, στην συνολική οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική ανάπτυξη που τόσο έχουμε ανάγκη.

Στην Ελλάδα μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα εξειδικευμένο μοντέλο Αγροτουρισμού για κάθε περιοχή. Η χώρα μας έχει το μοναδικό προνόμιο να διαθέτει ανεξάντλητους πόρους που διαφέρουν από περιοχή σε περιοχή, σπάνια φυσική ομορφιά, ιστορία, παράδοση, γαστρονομία, αρχιτεκτονική.

Για μας, ο τουρισμός υπαίθρου η αγροτουρισμός είναι φιλοσοφία και τρόπος ζωής. Είναι η διάσωση της ταυτότητάς μας. Είναι πρόκληση εκτός από κληρονόμοι του αρχαίου ελληνικού πνεύματος, να είμαστε και συνεχιστές.

Μέσω του αγροτουρισμού, προσπαθούμε να αναδείξουμε τα στοιχεία της μάθησης και της φιλοξενίας, που είναι αδιαίρετα, σε μια συνεχή αναζήτηση του «ευ ζην».

Είναι η προσπάθεια που καταβάλουμε, απέναντι στην ιδιοτέλεια και τον ατομικισμό που ο σύγχρονος τρόπος ζωής προσπαθεί να μας επιβάλει, να στηριζόμαστε στις προαιώνιες αξίες μας.

Για να κρατήσουμε τον κόσμο στην ύπαιθρο. Για να τονώσουμε την αγροτική ζωή, να ζωντανέψουμε τα χωριά, να ενισχύσουμε το οικονομικό εισόδημα.

Η πλειοψηφία των πολιτών, ακόμη και των πολιτικών, θεωρεί ότι η βαριά βιομηχανία μας είναι ο Τουρισμός. Αυτό είναι μέγα στρατηγικό λάθος.

Η βαριά βιομηχανία της Ελλάδας είναι ο Πολιτισμός και όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε, τόσο πιο γρήγορα θα απελευθερωθούμε οικονομικά και πολιτισμικά, για να χαράξουμε το δικό μας μέλλον.

Ο Πολιτισμός είναι η μοναδική «ανανεώσιμη ενέργεια», που μπορεί να μας ωθήσει να επαναπροσδιορίσουμε τους εαυτούς μας στο παρόν και το μέλλον. Και ο αγροτουρισμός μόνο εκεί μπορεί να στηριχτεί.

 

*Η Κορίννα Μηλιαράκη είναι πρόεδρος της Ένωσης Αγροτουρισμού Κρήτης (Ε.Α.Κ.)

Πηγή:http://rethnea.gr/article.aspx?id=20953
Εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ

Τι Ανάπτυξη;

Ακούγοντας συζητήσεις  εκπροσώπων κομμάτων στην τηλεόραση, μεταξύ άλλων αναφέρεται επανειλημμένως η ανάγκη για ανάπτυξη της Ελληνικής οικονομίας ως η μόνη  λύση εξόδου από την κρίση. Οι εκπρόσωποι της Κυβέρνησης συχνά τονίζουν ότι η ανάπτυξη θα προέλθει από επενδύσεις. Το ερώτημα μου είναι τί ανάπτυξη πρέπει να κάνουμε. Ανάπτυξη χαμηλού μορφωτικού επιπέδου και αντιστοίχων εισοδημάτων ή ανάπτυξη υψηλής τεχνολογίας και υψηλών αμοιβών; Από τη φυγή των προσοντούχων επιστημόνων που μεταναστεύουν σε προηγμένες χώρες του εξωτερικού διαπιστώνουμε ότι η χώρα μας διαθέτει πολλούς επιστήμονες υψηλών προσόντων.

Η περίπτωση ανάπτυξης μέσω παραγωγικών επενδύσεων που θα προσελκυστούν λόγω πτώσεως των ημερομισθίων δεν έχει γίνει μέχρι τώρα και δεν φαίνεται ότι θα γίνει ποτέ, εφόσον υπάρχουν τεράστιες χώρες με πολύ χαμηλό βιοτικό και μορφωτικό επίπεδο που προσελκύουν τέτοιες επενδύσεις με πολύ χαμηλά ημερομίσθια.

Οι μεγαλύτερες επενδύσεις που έχουμε δει μέχρι σήμερα είναι απλώς εξαγορές δημόσιου πλούτου σε τιμές ευκαιρίας.

Αντιθέτως ακόμη και Ελληνικά κεφάλαια παραγωγικής δραστηριότητας έχουν επενδυθεί εκτός συνόρων για παραγωγικές δραστηριότητες.

Η λύση διαφαίνεται ότι μπορεί και πρέπει να προέλθει μόνο από την ανάπτυξη υψηλής τεχνολογίας στηριζόμενη σε προσωπικό υψηλών προσόντων. Εταιρείες υψηλής τεχνολογίας υπάρχουν στην Ελλάδα και δημιουργούνται συνεχώς παρ' όλες τις δυσκολίες. Οι επιχειρήσεις αυτές θα μπορέσουν και σε συνεργασία με ερευνητικούς φορείς να αποτελέσουν έναν ισχυρό μοχλό ανάπτυξης αξιοποιώντας επιστήμονες ώστε να μη μεταναστεύουν. Παράλληλα θα δημιουργήσουν υψηλόμισθες θέσεις εργασίας και εξαγωγική δραστηριότητα υψηλής προστιθέμενης αξίας.

Λαϊκισμός

Μεταξύ άλλων δεινών που απειλούν τη χώρα μας είναι και η απειλή του λαϊκισμού, επακόλουθο κοινωνικών και ιδεολογικών ανατροπών, που εμφανίζεται στα πλήθη ως ο από μηχανής θεός που θα δώσει τη λύση στο αδιέξοδο των δημιουργηθέντων προβλημάτων. Οι ταλαιπωρημένοι πολίτες είναι δύσκολο να  αποφύγουν και προπάντων να μην ασπαστούν στάσεις και συμπεριφορές που συναντώνται στην πολιτική και φαίνονται κατ΄αρχάς φιλικές και αρεστές στον λαό ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι. Αυτές οι δήθεν «λαϊκές» μορφές πολιτικής ιδεολογίας, γνωστές ως «λαϊκισμός» που βασίζονται στις αρχές κάποιου ή κάποιων λαϊκιστών αποδείχθηκαν ολέθριες για τη χώρα μας και υπεύθυνες σε μεγάλο βαθμό για τη σημερινή κατάσταση οικονομικής, κοινωνικής ακόμη και ιδεολογικής κρίσης.

Η πλειονότητα αρέσκεται στα ωραία λόγια και στις υποσχέσεις τα οποία δυστυχώς καθορίζουν και την ψήφο του λαού. Οι λαϊκιστές ηγέτες γίνονται πιστευτοί και αρεστοί για κάποια χρόνια μέχρι να αποκαλυφθούν οι ανεπανόρθωτες ζημιές που έγιναν προκειμένου να παραμείνουν στην εξουσία αυτοί και οι γύρω τους. Ένα χαρακτηριστικό τους είναι η αλαζονεία, η απομάκρυνση των ικανών ατόμων και η τοποθέτηση σε καίριες θέσεις ατόμων εν γνώσει τους μειωμένων ικανοτήτων, πιστεύοντας ότι θα τους έχουν υπό τον έλεγχό τους. Παράλληλα το ρουσφέτι και ο νεποτισμός βρίσκουν το πλέον πρόσφορο έδαφος.

Από τους αρχαίους χρόνους σε κάθε δύσκολη στιγμή της χώρας εμφανιζόταν ένας δημαγωγός κοινώς λαϊκιστής, που παραπλανούσε τον λαό αποκτώντας πολιτική δύναμη ενθουσιάζοντας τα πλήθη με ανέφικτες υποσχέσεις για να ανέλθει στην εξουσία και να φέρει στο τέλος την καταστροφή.

Το λεξικό Cambridge ορίζει το λαϊκισμό (populism) ως «πολιτική ιδέα και δράση που στοχεύει στην αντιπροσώπευση των επιθυμιών και των αναγκών του απλού λαού». Populism is a political doctrine that appeals to the interests and conceptions (such as fears) of the general people, especially contrasting those interests with the interests of the elite.

Για τον Αβραάμ Λίνκολν «Δημαγωγία είναι η ικανότητα, να επενδύεις τις μικρότερες ιδέες με τα πιο παχιά λόγια»

Ας προσέξουμε… Τα λάθη πληρώνονται… και όπως περίτρανα απεδείχθη τα αποτελέσματα τέτοιων λαθών είναι μη ανατρέψιμα...Ο λαϊκισμός εξακολουθεί να χρησιμοποιείται ως εργαλείο από επιτήδειους για να ωραιοποιήσουν καταστάσεις αποκρύπτοντας την πραγματικότητα με στόχο μοναδικό να διατηρήσουν ή να καταλάβουν θώκους εξουσίας. Αλοίμονο στο μέλλον της Πατρίδας μας εάν ο ίδιος ο Έλληνας δεν αλλάξει νοοτροπία και συνειδητοποιήσει ότι αξίζει να αγωνιστεί στηριζόμενος στις δυνάμεις του και κυρίως στο μυαλό του. Έτσι μόνο θα πάψει να είναι έρμαιο επιτηδίων που θα τον οδηγούν στην επαγγελματική αβεβαιότητα και στην κοινωνική μιζέρια.

Οι μαθητές της Γ' Γυμνασίου ψάχνουν τον μύθο τους - κοινωνία - Το Βήμα Online

Οι μαθητές της Γ' Γυμνασίου ψάχνουν τον μύθο τους - κοινωνία - Το Βήμα Online