Το δελφίνι και άλλα διηγήματα

Σταμάτης Βασίλαρος


«Κρίμα που δεν μένεις. Θα γινόσουν καλός έμπορας, όπως ο πατέρας σου. Αλλά γίνε ένας καλός γιατρός. Αξίζει περισσότερο».
Ήταν η πρώτη φορά που τον είδα να σηκώνεται από το γραφείο και να με συνοδεύει ώς την πόρτα. Καθώς περπατούσαμε στον διάδρομο, έπιασε ένα πακέτο με χουρμάδες και ένα δεύτερο με αποξηραμένα κομμάτια μπανάνας, τα έβαλε σε μια σακούλα και μου τα προσέφερε.
«Πάρε αυτούς τους αιγυπτιακούς καρπούς, φίλε μου, για να θυμάσαι αυτόν τον άγιο τόπο όπου μεγάλωσες».

Τα πεζά αφηγήματα του Σταμάτη Βασίλαρου αναφέρονται σε προσωπικά βιώματα, από τα μαθητικά του χρόνια στο Κάϊρο μέχρι σήμερα. Ένα μέρος αυτών των αφηγημάτων συγκροτεί την έκδοση, Το Δελφίνι και άλλα διηγήματα. Πρόκειται για μια ειλικρινή και εξομολογητική αφήγηση ζωής, πηγή απόλαυσης και έμπνευσης για τον σημερινό αναγνώστη. Ο Βασίλαρος- συγγραφέας επιδίδεται εξίσου επιτυχώς με τον Βασίλαρο-ιατρό στην παρηγορία ψυχών και σωμάτων.

Ο συγγραφέας
Ο Σταμάτης Βασίλαρος κατάγεται από την Ικαρία. Γεννήθηκε το 1931 στην Αθήνα και έζησε στο Κάϊρο μέχρι την αποφοίτησή του από το γυμνάσιο της Αμπετείου Σχολής. Σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και εν συνεχεία εξειδικεύθηκε στις Η.Π.Α. στη Χειρουργική Ογκολογία, την οποία εξάσκησε στην Αθήνα από το 1964. Παράλληλα με την άσκηση της ιατρικής επιδόθηκε στην αντικαρκινική πρόληψη και δραστηριοποιήθηκε σε πολιτιστικά θέματα της Ικαρίας και σε άλλες δραστηριότητες. Από νωρίς αισθάνθηκε την ανάγκη της γραπτής έκφρασης μέσω ποιητικών και πεζών κειμένων. Το 2009 εκδίδονται μερικά από τα ποιήματά του στη συλλογή Το βήμα που δεν έγινε (εκδόσεις Nότιος Άνεμος, 2009).

Ο πίνακας του εξωφύλλου είναι έργο του  Γερμανού ζωγράφου Hermann Franz Blauth.


Βιβλιοπωλείον της ΕΣΤΙΑΣ

Αραστάς

Άποψη της πόλης του Ηρακλείου. Σε πρώτο πλάνο η Εκκλησία της Παναγίας στο Ξώπορτο (Madonnina) ως Αραστά Τζαμί. Στο κέντρο, ο ναός του Αγίου Μηνά και δεξιά ο μιναρές της Αγίας Αικατερίνης, 1900

Ας προστατεύσουμε ότι απέμεινε από τα μνημεία του Ηρακλείου και ξέφυγε από τη καταστροφική μανία του μπετόν...

Αραστάς

ή Παναγία του Φόρου, Madonnina di piazza, Santa Maria dei Miracoli , τέμενος Ραϊσούχ Κουντάμπ Χατζή Χουσεΐν

Του Ζαχαρία Αλετρά

Πηγή: Εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ http://www.patris.gr/articles/231846

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

From Dictionary of Islamic Architecture:

 Arasta

Turkish term for a street or row of shops whose income is devoted to a charitable endowment or waqf (equivalent 10 a European shopping arcade).

Definition

Arastas are found in most of the regions of the former Ottoman Empire and usually form part of a commercial or religious complex which may include a han (or khan), a mosque and bath house. Mary arastas were probably made of wood but these have largely disappeared leaving only those made of more permanent materials. Arastas are often covered over with a barrel vault and have a row of shops either side of a central street, but they can also be open to the sky. Important examples of arastas include the Misir Çarsi in Istanbul, the arasta associated with the Selimiye mosque in Edirne and the arastas at the Sokollu complex at Luleburgaz and the Selim I complex at Payas both designed by Sinan.