Η μάστιγα των Greeklish

Έχω αναφερθεί επανειλημμένως στο θέμα των greeklish και στις συνέπειες της χρήσης τους, που οδηγεί όχι μόνο στην υποβάθμιση και συρρίκνωση της γλώσσας αλλά και στον κατακερματισμό μιας ολοκληρωμένης σκέψης του ομιλητή. Επί τέλους ας διατηρήσουμε ζωντανό αυτό που μας ανήκει, τη γλώσσα μας! Σκεφθείτε κάποια στιγμή να επικρατήσει και η εκφορά λέξεων κατά το greeklish φωνητικό σύστημα...

Tο χειρότερο δε είναι ότι με τη χρήση αυτού του αλφαβητικού μορφώματος περιορίζεται δραστικά και το λεξιλόγιο της γλώσσας. Υπεισέρχονται ξένες λέξεις και αυτές συχνά σε λανθασμένη μορφή. Ποιό το αποτέλεσμα; Κατάργηση του λεκτικού πλούτου, των σημασιακών σχέσεων των λέξεων και τελικά της λογικής δομής της γλώσσας μας. Ας προβληματιστούμε λίγο...

Φανταστείτε το αποτέλεσμα της εκφώνησης ελληνικών κειμένων σύμφωνα με το λατινικό φωνητικό αλφάβητο. Θα διερωτάται κανείς για ποια γλώσσα πρόκειται... Αυτή η ευρεία χρήση των greeklish από όλες τις ηλικίες θα πρέπει να μας προβληματίσει. Πολλές φορές αδυνατώ να καταλάβω το περιεχόμενο κειμένων που μου αποστέλλονται. Αυθαίρετα τερατουργήματα όπως π.χ το «θ» να αντικαθίσταται από τον αριθμό «8»…..

Επί τέλους πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι η γραφή της κάθε γλώσσας έχει σχέση και με τη δομή της. Στα greeklish κείμενα θα παρατηρήσετε ότι παραβιάζονται γραμματικοί, λεκτικοί κανόνες καθώς και συντακτικοί και σημασιολογικοί κανόνες της γλώσσας μας.

Το θέμα δυστυχώς παίρνει ευρείες και ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Η Πολιτεία τι μέτρα έχει πάρει; Μήπως είναι καιρός ανάληψης ευθυνών από τους αρμοδίους πριν να είναι πολύ αργά;

Μη ξεχνάμε η γλώσσα μας, η πολιτιστική μας κληρονομιά μας ανήκουν... για πάντα… και ουδείς δικαιούται να τα καταστρέφει και να τα υποβαθμίζει, δεν πρόκειται για αναλώσιμα…πρόκειται για σταθερές αξίες.

Παραθέτω το παρακάτω ποίημα το νομπελίστα ποιητή μας με την ευχή να είναι δυνατόν να διαβάζεται από νεότερους και μετά από μερικά χρόνια χωρίς δυσκολίες, εάν δεν αφεθεί η γλώσσα μας στην καταστροφική μανία των greeklish.
 
 
Οδυσσέας Ελύτης

Από το Άξιον Εστί:

Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική

Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική.
το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου...
Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου στις αμμουδιές του Ομήρου...
Εκεί σπάροι και πέρκες
ανεμόδαρτα ρήματα
ρεύματα πράσινα μες στα γαλάζια
όσα είδα στα σπλάχνα μου ν' ανάβουνε
σφουγγάρια, μέδουσες
με τα πρώτα λόγια των Σειρήνων
όστρακα ρόδινα με τα πρώτα μαύρα ρίγη...
Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου, με τα πρώτα μαύρα ρίγη...
Εκεί ρόδια, κυδώνια
θεοί μελαχροινοί, θείοι κ' εξάδελφοι
το λάδι αδειάζοντας μες στα πελώρια κιούπια.
Και πνοές από τη ρεμματιά ευωδιάζοντας
λυγαριά και σχίνο
σπάρτο και πιπερόριζα
με τα πρώτα πιπίσματα των σπίνων
ψαλμωδίες γλυκές με τα πρώτα-πρώτα Δόξα Σοι...
Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου, με τα πρώτα-πρώτα Δόξα Σοι!..
Εκεί δάφνες και βάγια
θυμιατό και λιβάνισμα
τις πάλες ευλογώντας και τα καριοφίλια
στο χώμα το στρωμένο με τ' αμπελομάντιλα ,
κνίσες, τσουγκρίσματα
και Χριστος Ανέστη
με τα πρώτα σμπάρα των Ελλήνων!
Αγάπες μυστικές με τα πρώτα λόγια του Ύμνου...
Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου, με τα πρώτα λόγια του "Υμνου !..