Έχω αναφερθεί σε παλαιότερή μου ανάρτηση (9/6/2011) στις απόψεις του Εμμανουήλ Ροΐδη (1836-1904). Η πολύπλευρη συγγραφική του δραστηριότητα τον καθιστά ως μια από τις σημαντικότερες μορφές στην ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας του περασμένου αιώνα.
Αξίζει να διαβαστεί το παρακάτω κείμενο του ίδιου που μου έστειλε η φίλη μου Κορίνα Μηλιαράκη και την ευχαριστώ πολύ.
Ως οι Ινδοί εις φυλάς, ούτω και οι Έλληνες διαιρούνται εις τρεις τοιαύτας:
α) Εις συμπολιτευομένους, ήτοι έχοντες κοχλιάριον βυθίζωσιν τούτο εις την χύτραν τού προϋπολογισμού.
β) Εις αντιπολιτευομένους, ήτοι μη έχοντας κοχλιάριον ζητούν επί παντί τρόπω να λάβωσιν τοιούτον.
γ) Εις εργαζομένους, ήτοι ούτε έχουν κοχλιάριον ούτε ζητούν τοιούτον, αλλά είναι επιφορτισμένοι να γεμίζωσι την χύτραν διά τού ιδρώτος των.
Αξίζει να διαβαστεί το παρακάτω κείμενο του ίδιου που μου έστειλε η φίλη μου Κορίνα Μηλιαράκη και την ευχαριστώ πολύ.
Ως οι Ινδοί εις φυλάς, ούτω και οι Έλληνες διαιρούνται εις τρεις τοιαύτας:
α) Εις συμπολιτευομένους, ήτοι έχοντες κοχλιάριον βυθίζωσιν τούτο εις την χύτραν τού προϋπολογισμού.
β) Εις αντιπολιτευομένους, ήτοι μη έχοντας κοχλιάριον ζητούν επί παντί τρόπω να λάβωσιν τοιούτον.
γ) Εις εργαζομένους, ήτοι ούτε έχουν κοχλιάριον ούτε ζητούν τοιούτον, αλλά είναι επιφορτισμένοι να γεμίζωσι την χύτραν διά τού ιδρώτος των.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου